NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ حَاتِمٍ
الْجَرْجَرَائِيُّ
وَعُثْمَانُ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ
الْمَعْنَى
أَنَّ
عَبْدَةَ
بْنَ
سُلَيْمَانَ
أَخْبَرَهُمْ
عَنْ
الْحَجَّاجِ
بْنِ ديِنَارٍ
عَنْ أَبِي
هَاشِمٍ عَنْ
أَبِي
الْعَالِيَةَ
عَنْ أَبِي
بَرْزَةَ
الْأَسْلَمِيِّ
قَالَ كَانَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
يَقُولُ
بِأَخَرَةٍ
إِذَا
أَرَادَ أَنْ
يَقُومَ مِنْ
الْمَجْلِسِ
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ
وَبِحَمْدِكَ
أَشْهَدُ
أَنْ لَا
إِلَهَ
إِلَّا
أَنْتَ
أَسْتَغْفِرُكَ
وَأَتُوبُ
إِلَيْكَ
فَقَالَ
رَجُلٌ يَا
رَسُولَ
اللَّهِ إِنَّكَ
لَتَقُولُ
قَوْلًا مَا
كُنْتَ
تَقُولُهُ
فِيمَا مَضَى
فَقَالَ
كَفَّارَةٌ
لِمَا يَكُونُ
فِي
الْمَجْلِسِ
Ebu Berze el-Eslemî dedi
ki:
Rasûlullah (s.a.v.)
meclisten kalkmak istediği zaman (meclisin sonunda
"Sübhanekellâhümme
ve bihamdik, eşhedü en lâ ilahe illâ ente estağfiruke ve etûbe ileyk:
--------------
Meali: Ey Allah'ım seni
(şanına yakışmayan her sıfattan) tenzih ederim. Senden başka (gerçek) bir ilah
olmadığına şahitlik ederim. Senden af dilerim ve sana tevbe ediyorum."
-------------
derdi.
(Bir gün Rasûlullah
(s.a.v.) meclisinden kalkarken bu kelimeleri okuyunca orada bulunan) bir adam:
Ey Allah'ın Rasulü, sen
(bugün) daha Önce söylemediğin bir söz söylüyorsun (bu sözü niçin söylüyorsun?)
dedi de:
(Rasûlullah) (s.a.v.):
Mecliste (geçen süre
içerisinde orada bulunanlardan sadır) olan hataları örter" (de onun için
bunları söylüyorum)" buyurdu.
İzah:
Bu babda gelen hadis-i
şeriflerde sözügeçen duaların, bir meclisten kalkarken okunması halinde okuyan
kimsenin o mecliste işlediği küçük günahlara keffaret olacağı, ifade
edilmektedir. Bu mevzuda Hz. Ali'den rivayet edilen bir hadis-i şerif de şu
mealdedir:
"Her kim
(âhirette) sevabının büyük ölçülerle ölçülebilecek kadar çok ol) masını isterse
meclisin sonunda: "Sübhane rabbike rabbil izzeti amme yesifûn ve selâmün
alel mürselîn ve'l hamdü lillahi rabbil âlemin"[Saffet 180, 181, 182.]
desin.